Masai, Ngorongoro-krater, Arusha en Kilimanjaro

Dag 18: Om 7.00 uur gaan we van de campsite in Serengeti NP op weg naar de Ngorongoro-krater. Het eerste uur dat we rijden komen we ca 600 buffels tegen, maar ook jakhalzen, hyena's en 4 leeuwen. Dan zien we links en rechts van ons in de onmetelijke groene grasachtige vlakten, tot zover ons oog kan zien en ongeveer 70 kilometer lang, honderdduizenden gnoes, zebra's en Tomson gazellen. Het is ongelooflijk en we wanen ons in een schitterende natuurfilm. Om 8.30 uur verlaten  we Serengeti NP bij Naabi Hill en kunnen we, voordat we verder het Ngorongoro NP inrijden, genieten van het weidse uitzicht. De zandweg wordt steeds slechter en stoffiger en de truck moet flink klimmen. Tegen 11.00 uur komen we de eerste Masaikrijgers tegen; jongens die pas besneden zijn en nu enkele weken voor zichzelf moeten zorgen.  Even later zien we een Masaidorp. Tegen betaling kunnen we dat bezichtigen. Marcus onderhandelt over de prijs per persoon en voor 6 $ kunnen de belangstellenden naar binnen. We worden ontvangen door mannen in rode kleden, krijgen zang en dans voorgeschoteld en mogen dan rondkijken. Natuurlijk willen ze ook weer van alles aan ons verkopen of ruilen tegen horloges e.d. Het zijn echte handelaren deze veedrijvers! Na een uurtje gaan we verder tot aan de rand van de krater. Daar staan al 5 stuks vier wiel aangedreven Toyota's op ons te wachten. We stappen over en dalen stijl af naar het 610 meter lager gelegen kraterplateau, dat een doorsnede van 20 kilometer heeft. Van bovenaf is het in het midden gelegen sodameer goed te zien. Ook daar allerlei diersoorten, veel flamingo's, kleine reigers en steltkluten. Een pool vol met hippo's en opeens ook 4 cheeta's. Verder o.a. gnoes, zebra's, een neushoorn, hyena's, jakhalzen, olifanten en bavianen. Om 17.00 uur verlaten we de krater en klimmen met de Toyota's naar boven. Na ruim een uur rijden zetten zij ons af op camping Kudu in Karatu. De aarde is in deze omgeving donkerrood/bruin gekleurd en komt onwerkelijk over. 's Avonds is er speciaal voor ons een groep jonge mensen die optreedt.  Naast zang en dans laten zij ook enkele ongelooflijke staatjes van jongleren en acrobatiek zien. Met een gezellig praatje en een drankje in de bar wordt deze schitterende dag, een (of hét?) hoogtepunt van onze reis, afgesloten.

Dag 19: Om 5.00 uur worden we gewekt door het gebed uit de nabijgelegen moskee en om 5.30 uur sta ik onder de koude douche. Met volop zon vertrekken we even na 7.00 uur richting Arusha. Bij een uitzichtpunt over het Manyara meer stoppen we even. Wat later zien we ook grote Baobabbomen. Rond tien uur arriveren we op de Snake Park camping in Miserani. Hier zullen we twee nachten blijven. De bewakers van de camping zijn Masaimannen in rode kleden en uitgerust met speer, pijl en boog! Samen met  Marcus overleg ik met een man uit Arusha over de T-shirts die we als aandenken van onze reis voor iedereen bij hem willen laten maken ($ 10 pp). Of de man ons begrijpt is niet duidelijk, we moeten het resultaat maar afwachten. 's Middags gaan we met een Matatu naar Arusha. Het is een half uur rijden voordat we er zijn. We lopen wat rond, gaan een supermarkt in en het begint flink te regenen. We slaan een overdekt smal steegje in, overdekt met stukken plastic en links en rechts souvenirwinkeltjes. Iedereen probeert ons naar binnen te loodsen. Als het te hard gaat regenen doen we dat en knopen aardige  gesprekken aan met de eigenaars. Van kopen komt niets, onze koffers zijn al zo vol! In Arusha staat het verkeer al uren muurvast vanwege het bezoek van 3 presidenten. Zielig voor de mensen in die oude gammele bus die al twee uur in de hete zon staat. Om 17.00 uur verzamelen we voor de terugreis met een Matatu, maar door de opstoppingen wordt het bijna een uur later voordat we kunnen vertrekken!.

Dag 20: Vandaag gaan we met 8 leden van de groep een deel van de Kilimanjaro beklimmen ($ 65 pp). Een berg van 5895 m hoog en bedekt met eeuwige sneeuw. De overige groepsleden gaan naar de markt en (nog een keer) naar Arusha. Om 7.00 uur vertrekken we met een speciale bus voor 24 personen via Arusha, waar we een lunchpakket krijgen, naar de toegang van het Kilimanjaro park. Om 9.45 uur  zijn we daar en in de schaduw is het op deze hoogte van 1970 meter 18°C. Na het invullen van een register vertrekken we met een gids om 10.15 uur. Marcus gaat op blote voeten en zonder enige bepakking! Wij slepen op advies warme kleding, bijna twee liter vocht, lunchpakket, fototoestel en andere spullen op onze rug mee naar boven. Het tempo van een aantal kaaskoppen dat geen ervaring heeft op deze hoogte te klimmen is in het begin veel te hoog. Als spoedig wordt het tempo door de gids bijgesteld en gaat Marcus vooraan lopen. Met een rustpauze onderweg komen we om even na 13.00 uur bij de Mandarahut op 2720 m aan. We hebben dan 7,9 km gelopen. Na wat rusten en eten besluiten we nog 880 meter verder te klimmen tot een kleine krater met uitzicht op de Kilimanjaro. De top is echter gehuld in wolken. Na een korte rustpauze beginnen we de afdaling, maken een groepsfoto bij de hut en zijn dan om 16.20 uur terug bij de bus. Jan was het eerste beneden, maar verklaarde later dat hij het laatste stuk moeite had om midden op het pad te blijven! Een mooie, maar pittige tocht van bijna 18 kilometer klimmen en dalen. Een prestatie van de ouderen onder ons. Om goed 19.00 uur zet de bus ons op de camping af. Snel douchen en andere kleren aan, want om 19.30 uur is er een barbecue in het restaurant van de camping. De T-shirts zijn ook geleverd en vallen niet tegen. De XXL maten zijn alleen in een andere kleur dan afgesproken. Tijdens de maaltijd bedanken enkele dames de bemanning van de bus met een  enveloppe met passende inhoud. Marcus krijgt als aandenken een boek over slangen door Coen overhandigd. We zijn moe en gaan om 21.00 uur naar bed. Er  is  vanwege andere groepen erg veel lawaai en in slaap vallen gaat niet voor 24.00 uur. 's Nacht proberen Marleen en Mirjam onze tent tot twee keer toe te laten instorten, doch zonder succes. 

Dag 21: Om 5.30 uur opgestaan, gewassen en de bagage de truck ingebracht. "Voor de laatste keer de tent afbreken" zegt Jan tegen mij en hij valt bewusteloos neer! Gelijk hem op zijn zijde gelegd en benen gestrekt. Hij rochelt en is niet aanspreekbaar. Direct Sita, een verpleegkundige in onze groep geroepen. Ook de andere verpleegkundige Marli erbij. Jan komt soms even bij maar zakt dan weer weg, overstrekt zich en rolt met grote ogen. Wel zeven keer is hij compleet van de wereld. We schrikken ons rot! Zijn pols neemt ook af, maar hij klaagt niet over pijn. Marcus denkt aan uitdroging. Na bijna 1½ uur zijn we zover dat Jan de bus in getild kan worden. Voorin hebben we matrasjes neergelegd en ligt hij onder zijn slaapzak. We hebben nog een rit van 6 uur naar Nairobi voor de boeg! Om 10.20 uur passeren we de grens, Jan slaapt. Veel vrouwen proberen hun waar aan de man te brengen. Het is een kleurig schouwspel.

Kort na de grens maken we een groepsfoto. Jan verzamelt al zijn krachten en gaat achter een raam van de bus zitten. Marcus en Marli nemen Jan, na aankomst in Silver Springs Hotel in Nairobi, mee in een taxi naar het ziekenhuis (dat 200 meter verder ligt) als blijkt dat de arts in het hotel afwezig is. Direct aan het infuus, CT-scan, longfoto's, hartfilmpje en bloedonderzoek. Alles wordt gedaan om zo snel mogelijk achter de oorzaak te komen. Sita en ik lossen om 16.30 uur  Marli en Marcus in het ziekenhuis af. Jan oogt alweer wat beter en krijgt weer praatjes. Om even na 18.00 uur komt de arts met de uitslag: o.a. hoogteziekte en uitdroging. Jan mag mee naar het hotel na betaling van U$ 260. Zo goedkoop kun je zo'n onderzoek in Nederland niet krijgen! Gelijk in bed, rusten en vruchtensap en water drinken met ORS. 

Wij gaan, zonder Jan, met z'n allen met een Matatu naar de Carnivore, een befaamd vlees-restaurant in Nairobi. We eten allerlei soorten vlees: krokodil, struisvogel, wrattenzwijn maar ook kip en rundervlees. Met een heerlijk drankje en een toetje na afloop waren we voor circa 21 $ p.p. voor Nederlandse begrippen niet duur uitgeweest. Tenslotte nemen we afscheid van onze geweldige, opgewekte en vriendelijke kok "Kip". Hij was letterlijk en figuurlijk de smaakmaker van deze reis. Om 23.00 uur zijn we terug in het hotel. Jan voelt zich gelukkig al veel beter.  

Dag 22: Voor de laatste keer vroeg op: 6.30 uur. Na een uitvoerig ontbijt vertrekt de hotelbus met alle koffers op het dak en rijdt om om 8.40 naar het vliegveld. Jan is nog wat wiebelig maar kan op de been blijven. Om 10.30 uur zijn we aan boord van de Boeing 767-300 van Kenya Airways. We verlaten de gate even voor 11.00 uur en landen om 17.55 uur Nederlandse tijd op Schiphol. Mijn vrouw, twee dochters en drie kleindochters staan me met een spandoek op te wachten. Een prachtige thuiskomst na een onvergetelijke reis! Na wat gegeten te hebben verlaten we in de miezerige regen Schiphol en rijdt Mirjam ons veilig naar Zwolle.

                                                                                            Home