Dag 4 : woensdag 9 maart,  Parque National Guayabo – Puerte Viejo

Voor zessen ben ik al uitgeslapen en ga op het balkon vogels spotten. De zon klimt steeds hoger. Buiten zie ik een sperwer, koereigers en andere prachtige vogeltjes. Na het ontbijt vertrekken we om 8.00 uur. Het is al behoorlijk warm en we zijn blij dat de airco van de bus goed werkt.

Na een uur slaan we een brede, omhoog lopende, grind/zandweg in die ons brengt bij de ingang van het Monumento National Guayabo. Hier bevindt zich de grootste archeologisch vindplaats van Costa Rica. Na het betalen van $ 4,- pp. gaan we met een gids op stap. Vooraf krijgen we een uiteenzetting in het Spaans die Alex vertaalt. Het park ligt op 1100 meter hoogte en jaarlijks valt er tussen de 3500  en 5000 mm regen; dat is meer dan 10 mm gemiddeld per dag! De temperatuur is er gemiddeld 20ºC. De omvang is 233 ha. waarvan 20 ha. onderzocht en 4 ha. toegankelijk zijn. Bij de opgravingen heeft men een 7 meter brede hoofdstraat van 30 km lengte gevonden die naar Turrialba loopt. Ook zijn er restanten van o.a. ronde heuvels, aquaducten en honderden graven gevonden. Vermoedelijk hebben hier indianen gewoond van 1000 v.C. tot 1400 n.C. Wij volgen het 1,2 km lange Los Monticulospad dat zich door het regenwoud slingert. Op het hoogste punt heb je een goed overzicht over de opgravingen.

Tegen half twaalf vetrekken we. Langs de weg ziet Alex een wat verlaten ogende koffieplantage en de bus stopt. Alex laat ons daar de koffieplant met vruchten zien en geeft enige uitleg. Rond het middaguur komen we in Turrialba aan en kopen daar bij Mussani weer lekkere broodjes en sap. Omdat we nog een lange weg hebben af te leggen gaan we na een goed half uur verder richting Limon. Onderweg erg veel vrachtverkeer en opslagplaatsen van zeecontainers. De uitgestrekte bananen- en andere plantages en de belangrijke havenplaats Port Limon zijn hier debet aan.

Na het laatste gedeelte over een weg vol kuilen gereden te hebben, arriveren we tegen vieren bij Hotel La Perla Negra (zie onderstaande foto) aan de Caribische Oceaan nabij Puerte Viejo. We zijn nu bijna in het meest zuidoostelijke puntje van Costa Rica, vlak bij de grens met Panama.

Het hotel is geheel uit hout opgetrokken en bestaat uit een aantal dicht bij elkaar staande gebouwen. Wij krijgen een kamer op de eerste verdieping. Het is zowel binnen als buiten warm en klam. In de ramen zit geen glas doch horrengaas. De kamer is ruim met twee tweepersoonsbedden, voorzien van een prima toilet, wastafel, douche en balkon met stoelen. De Caribische Zee ligt op ca 50 meter voor het hotel. Na een verfrissend drankje maken we een wandeling over het smalle strand. We kunnen het niet laten toch een duik in de branding te nemen. Het water is er helder en lauw.

Dag 5 : donderdag 10 maart, Parque Nacional Cahuita

Tegen zessen opgestaan. Het wordt al licht en de vogels laten zich overal horen. Ik maak een strandwandeling en zie o.a. een sperwer, strandlopertjes en gieren. Zo vroeg is het al warm met een hoge luchtvochtigheid, het regent niet meer en zo te zien zal de zon wel doorbreken. Het ontbijt is op het overdekte en met vazen vol prachtige bloemen opgesierde terras van het hotel.

Om 8.00 vertrekken we voor een ritje van drie kwartier naar het Parque Nacional Cahuita. De zon schijnt weer volop. Bij de ingang is even daarvoor een uit de bomen gevallen luiaardjong gebracht. Alex toont hem ons. Al spoedig ontdekken we een volwassen luiaard en brulapen in de bomen. We lopen op enkele meters van de kustlijn langs een prachtig strand onder en tussen een grote verscheidenheid aan bomen en planten. Het water stroomt op een plek het land in en we doen de schoenen uit om de oversteek te maken. Een eindje verder zit een capucijneraapje en heeft duidelijk de meeste aandacht voor de inhoud van de rugzakken. Op palen in het water zitten een 15-tal koningssterns. Na bijna twee uur wandelen bereiken we de punt van het schiereiland waar een groep capucijnerapen ons al opwacht. Onder de bomen rusten we op een bankje en de apen vechten om de koekjes die gegeven worden. De beesten worden steeds brutaler.

We gaan dezelfde weg weer terug en komen steeds meer bezoekers tegen. Mooi dat wij zo vroeg waren. Tegen half een ploffen we neer in een restaurant vlak bij de uitgang. We genieten van de goede stoel (meestal hebben de stoelen een houten zitting), koele drankjes, de maaltijd en het uitzicht. Het is inmiddels al weer flink warm geworden.

Rond tweeën vertrekken we, doen eerst een postkantoor aan en kopen wat ansichtkaarten, en rijden terug naar het hotel. Sommigen zoeken daarna verkoeling in de zee, anderen verblijven in en om het zwembad van het hotel. Het diner wordt vanavond door de kokkin van het hotel buiten bij het terras klaargemaakt. Alex serveert daarna de lokale drank Guaro (30%). Het smaakt als jenever.

We zijn wederom vroeg slaperig en liggen weer vroeg in bed.