Als de wektelefoon gaat is het buiten nog donker.

Om 7.00 uur zit iedereen in de bus, koffers weer achter de laatste banken, we vertrekken. De zon klimt achter de bergen omhoog en er is weer geen wolkje te zien. Na een half uurtje vertelt de reisleider dat de touroperators door de overheid verplicht zijn om tijdens een rondreis een tapijtfabriek te bezoeken. Wij dus ook. Gek eigenlijk dat daarover niets in de reisgids staat.

Eerst krijgen we uitleg en demonstraties over spinnen van wol, het knopen van tapijten en het spinnen van zijde. Daarna worden we geleid naar één van de 35 presentatie zalen. Een Nederlands sprekende medewerker geeft goede uitleg en drie jongemannen rollen het ene na het andere tapijt uit. Op de foto rechts toont hij een zijden tapijt met de voorstelling van het laatste avondmaal. Enkele verkopers komen binnen en wij krijgen nog een uur de tijd om ons nader te oriënteren. De groep valt zo uiteen en paren gaan afzonderlijk naar een demonstratieruimte met een verkoper. Na afloop blijkt dat binnen onze groep drie tapijten gekocht zijn. Ook wij kochten er een.  

spinnen op de klos                                                                               wollen tapijt knopen (ca 50 knopen per minuut)

Tegen elf uur rijden we weer, druk pratend over onze ervaringen en aankopen. We passeren de Saklikantkloof en allerlei leuke plekjes aan het water. Helaas is er geen tijd meer om even uit te stappen. We rijden langs een brede rivierbedding van kalkstenen en zien vele kassen. Ook passeren we leuke havenplaatsjes zoal Kalkan en Kaş. In de zee vlak voor Kaş liggen enkele Griekse eilanden. Hier stoppen we even om foto’s te maken. We verlaten nu de kust en rijden door bergachtig gebied.

De lunch wordt rond 13.00 uur gebruikt in Demre. Deze plaats wordt ook wel Kale genoemd en ligt in het dal van de Myra. De naam Myra kennen we in Nederland van Sint Nicolaas, hij was n.l. bisschop van Myra in de 3^e eeuw.  

Vanaf het restaurant is het een paar honderd meter lopen naar restanten van de kerk waar de oorspronkelijk graftombe van St. Nicolaas nog staat. Weliswaar is deze opengebroken (foto rechts) door zijn volgelingen toen zij vluchtten naar Bari en zij zijn beenderen meenamen. Bari, gelegen in zuid Italië behoorde toen bij het koninkrijk van Spanje. Vandaar dat bij ons gezegd wordt dat St. Nicolaas uit Spanje komt.

We stappen in de bus en rijden enkele kilometers noordwaarts waar de restanten van de stad Myra liggen. Ook hier weer rotsgraven. Indien een man overleed werd in die tijd zijn vrouw eveneens in het graf gezet en zo levend mee begraven. Ondanks de warmte beklimmen we ook de treden naar het theater (foto links) en zoeken boven een plekje in de schaduw. We worden wat “theater-moe”.

Om 15.00 uur rijden we verder en maken na bijna twee uur een koffiestop waarbij we uitzicht op Kumluca hebben. Met een rit in het spitsuur dwars door Antalya bereiken net voor 19.00 uur het hotel waar we ook de eerste nacht verbleven. Na het diner hebben we nog even de benen gestrekt en gewandeld naar de waterval.