Dag 6 : vrijdag 11 maart, Puerto Limon -  La Quinta de Sarapiquí

Lekker geslapen. Het is buiten wederom onbewolkt zodat een warme dag ons te wachten staat. Onze chauffeur was al vroeg bij de bus en ziet dat de rechter voorband lek is. Hij moet zich meteen in het zweet werken om de band te wisselen. Toch vertrekken we volgens planning om 8.45 uur voor een tocht van ongeveer 200 km..

We doen eerst Port Limon aan om daar de band te laten repareren. Alex neemt ons in die  tijd mee voor een wandeling langs enkele monumenten. Het is heet in de brede straten, die volgens Amerikaans model gesitueerd zijn. De stad, de kaden en de parken zien er verwaarloosd uit. We doen natuurlijk ook weer een Musannibakker aan, wisselen dollars, gaan langs het postkantoor voor postzegels en slaan in de supermarkt een nieuwe voorraad water en koekjes in. Voor vertrek nog even aan de koffie en dan naar de bus. Rond het middaguur verlaten we de havenstad.

Onderweg zien we veel scholieren in hun uniforme schoolkleding; lagere school: witte blouse met donkerblauwe lange broek, middelbare school: lichtblauwe blouse en donkerblauwe lange broek of rok.

Tegen half twee stoppen we bij het wegrestaurant Serva Tropical in Guapiles. Vóór het eten bezoeken we de aanwezige vlindertuin en krijgen uitleg van de beheerder. Prachtige grote vlinders, o.a. de fel blauwe Morfus, scheren voor ons langs of zitten op stukken ananas die her en der zijn neergelegd.

Na een prima warme maaltijd vervolgen we om kwart voor twee onze weg. Buiten is het zeker tussen de 30 en 35 ºC! Het is nog 61 km naar Siquerres. Fijn die airco in de bus!

Het programma vermeldt dat we naar Porto Viejo de Sarapiqui, een plaats aan de gelijknamige rivier zullen gaan. Dat blijkt een ruime interpretatie als we op bijna 14 km daarvóór stoppen bij de prachtige accommodatie La Quinta de Sarapiqui Country Inn. We verblijven in mooie huisjes, voorzien van prima bed en douche en waranda met schommelstoelen en hangmat. De paden naar de huisjes zijn overdekt omdat dit een regenrijk gebied is. Wij treffen het, want de zon schijnt! La Quinta heeft een prachtig aangelegde educatieve tuin (zie onderstaande foto) waarin alle planten en bomen zijn voorzien van naambordjes. Het krioelt er van de vogels. In een hoge boom hebben vele Montezuma oropendola’s hun kunstig geweven nesten van zeker 60cm groot aangebracht. Tientallen zijn het er.

Ook ontdekken we de Blue jeans frog, een klein rood gifkikkertje met blauwe achterpoten, tussen de bromelia’s. Het beestje is veel kleiner dan we uit de reisgidsen hadden opgemaakt. Met ook nog een vlindertuin,  een museum(pje) en een zwembad is dit een locatie waar we wel een dag langer hadden willen blijven.

Dag 7 : zaterdag 12 maart, Centro Neotropico – La Fortuna

Vannacht verscheidene keren de regen gehoord. Om 6.00 uur opgestaan om vogels te kijken; resultaat Crimson fronted parkieten en Greenbacked heron. Af en toe regent het nog flink. Om half zeven gaan 4 deelnemers raften.

Onder het afdak van de toegangspoort sjort onze chauffeur de koffers voor de zoveelste keer vast op de bus. Om 9.00 uur vertrekken we om na enkele minuten aan te komen bij het Centro Neotropico. Hier voegen ook de 4 rafters, nog met een natte bos haren, zich weer bij ons. Zij hebben het leuk gehad.

Neotropico is een commerciële onderneming en Alex probeert ons over te halen tot een bezoek aan het museum, natuurpark, opgravingen en lunch voor $ 65,- pp. Andere mogelijkheden zijn er ook voor $ 35,- en $ 25,-. Het gehele reisgezelschap wijst alle mogelijkheden af. Zij willen, ondanks de lichte regen, alleen het natuurpark bezoeken, maar die mogelijkheid wordt niet geboden. Uiteindelijk bezoekt  een deel van de groep het museum voor $ 12,-  pp. en dat blijkt achteraf het geld niet waard te zijn. Het andere deel wacht en loopt wat rond in het vrij toegankelijke deel van het park. Na een gratis kop koffie wordt ons alsnog de mogelijkheid geboden om o.l.v. een indiaanse medewerker (zie foto onder) een deel van het park te bezoeken. We steken daartoe een wild stromende rivier via een smalle hangbrug over en volgen een smal pad tussen de weelderig groeiende bomen en planten. Na enkele honderden meters keren we weer om en gaan dezelfde weg terug.

Het is inmiddels droog geworden en rond 11.00 uur rijden we weg. Door het korte verblijf hebben we nu in het programma tijd over en besloten wordt om nog even bij een Snake Garden te gaan kijken. We wringen ons voor $ 5,- pp. in een loods tussen de kleine terrariums door. Verteld wordt dat de dieren door de politie in beslag genomen exemplaren zijn. Je vraagt je af of die slangen hier beter af zijn. Een verzorger vertelt wat over de verschillende soorten, maar dat is door het smalle gangetje niet voor iedereen hoorbaar. Snel weer weg .

Om 15.00 uur zien we voor ons de nog steeds actieve 1633 meter hoge vulkaan Arenal. Hij is bijna geheel zichtbaar en omdat dat niet zo vaak voorkomt maken we een fotostop.

Langs de weg zien we brede stroken met papayabomen. Spoedig daarna komen we in La Fortuna aan, rijden een rondje door het dorp waarbij gewezen wordt waar alles is. Na een kwartiertje, het laatste stuk over een lange hobbelweg, komen we tegen vieren aan bij ons onderkomen voor twee nachten: Catarata’s Resort.  Het hotel  blijkt zo ver van La Fortuna te liggen dat een wandeling daarheen niet mogelijk is. Onze huisjes liggen tegen een helling. Ook is er een zwembad dat in een mooi onderhouden tuin gelegen is. We hebben een prima kamer met TV,  douche en balkon.  Daar gaan we zitten lezen maar al spoedig vallen ons de ogen dicht en rusten we verder op bed uit.

Om 18.30 uur vertrekken we met de bus om in La Fortuna te gaan eten. Het restaurant is een grote overkapping met aan een zijde een keuken en toiletten en daaronder veel lange tafels met banken. Geen ramen of iets dergelijks. Voor ons is één lange tafel gereserveerd waar we met wat inschikken net kunnen zitten. De meeste bestellen El Vulcano, een schotel met patat, rijst en fijn gesneden kool. Met heerlijke Tiramisu als nagerecht en 2 glazen Guanabana hebben we gezellig gegeten.