Dag 12:  donderdag 17 maart, Playa Sámara

Prima geslapen. Terwijl Anneke nog slaapt ga ik me douchen en aankleden en maak een wandeling over het strand. Ondanks de vloed is het strand nog breed. Pelikanen duiken in de branding om een vis te bemachtigen. De lucht is onbewolkt en het belooft weer een hete dag te worden.

We kunnen voor het ontbijt kiezen uit 8 verschillende soorten. Wij kiezen Continental:  jus d’orange, 3 sneetjes geroosterd brood, boter en jam, koffie/thee en een schotel met 5 soorten vruchtvlees.

De dolfijnentocht zal tot één duren en op het afgesproken tijdstip worden we door mannen opgehaald . Alex gaar met ons mee.

Twee mannen komen ons op het afgesproken tijdstip lopend ophalen en met hen lopen we naar zee en vragen ons af hoe en waar de boot zal zijn. Maar op een gegeven moment zien we een kleine boot met buitenboordmotor en een afdakje door de branding naar ons toe komen. Fototoestellen en kijkers worden in een waterdichte zak opgeborgen. Sandalen uit en badend door het water gaan we naar de boot en klimmem er in. De twee mannen duwen bij iedere golf de boot enkele meters richting zee totdat de jonge schipper de buitenboordmotor kan laten zakken. Voortgestuwd door 40 pk spetteren en beuken we door de branding en zetten koers naar open zee. De zee is erg rustig en het lijkt alsof we ons op een zacht deinend en glooiend watertapijt bevinden. We komen na een uur varen vlak bij een vissersboot. Rondom en op de boot krioelt het van de bruine pelikanen en Jan van Gent vogels. Aan boord zitten enkel vissermannen te eten. Het lijkt of er delen van grote schildpadden hangen te drogen.

Als we verder varen, de zee is hier ca. 220 meter diep, zien we een enkele keer een grote zeeschildpad zwemmen. Komen we te dichtbij dan duikt hij of zij onder. De schipper informeert regelmatig met zijn mobieltje bij collega’s of zij al dolfijnen gezien hebben. Helaas, ze zijn nergens te bespeuren. Ook geen enkele vis wil aan de uitgeworpen hengel komen. De schipper heeft water en ananas aan boord en deelt die aan ons uit. Fijn dat er een dakje boven ons hoofd zit want de zon brandt fel. Nog maar eens een keer extra insmeren.  We zetten koers naar een eilandje voor de kust (zie onderstaande foto). De schipper zet de boot op het witte strand, springt eruit en helpt ons uitstappen. Een zak met snorkels en de koelbox gaan ook mee. De boot wordt weer van het strand geduwd en in diep water verankerd met wat gebogen betonijzers.

Omdat er erg veel golfslag op het gedeelte staat waar we kunnen snorkelen en de kust daar vol rotsdelen zit, is het niet gemakkelijk om in het diepere water te komen. De heren lukt dat wel maar de beide dames bekijken de onderwaterwereld op hun knieën. Er zijn wat mooie vissen te zien maar in vergelijking met eerdere ervaringen op Aruba is deze plek niet veel bijzonders.

Om precies één uur wordt de boot door de branding geloodst en op het stand gesmeten. We kieperen bijna om. Gelukkig is de man die ons vanochtend naar deze plek bracht aanwezig en houdt de boot in evenwicht.

Op weg naar hotel merken we hoe heet het is. Anneke is even voor mij terug gekomen van een lange wandeling in zuidelijke richting langs het strand. Ze was dat niet van plan geweest en had daardoor geen water en zonnebrand bij zich. Haar gezicht, armen en benen waren door de zon flink gekleurd. Onderweg had ze een flesje water bij een hotel kunnen kopen. Ze is erg enthousiast over de wandeling en we besluiten deze morgen samen te doen.

We eten de lekkere broodjes die Anneke bij een klein bakkerswinkeltje heeft gekocht op, douchen ons en rusten een tijd op bed in onze heerlijk koele kamer.

Anneke wil nog graag in zee zwemmen dus gaan we daar heen. Het ijs van gisteren was zo lekker dat we vandaag op de terugweg  het weer kopen. Totdat we om zeven uur gezamenlijk ergens gaan eten zitten we in de schaduw bij het zwembad te lezen. 

Dag 13:  vrijdag 18 maart, Playa Sámara

Voor deze dag is er geen gezamenlijk programma dus staan we wat later dan gewoonlijk op en lunchen om kwart over acht. Het is weer bloedheet buiten.

We gaan om halt tien eerst langs de bakker en maken daarna de wandeling die Anneke gisteren deed. Nu wel voorzien van voldoende vocht en smeermiddelen. Bovendien beiden een pet op het hoofd. Langs de waterlijn zien we allerlei vogels: strandplevieren, strandlopertjes,  enkele wulpen, een kleine blauwe reiger, bruine pelikanen, zwarte gieren, koningsstern en een op kokmeeuwen lijkende groep meeuwen. Aan de zuidzijde van de baai hebben zich tientallen kleine roze kreeftjes ingegraven en hebben door hun bewegingen op het strand een heel patroon getekend. Zo gauw we hen naderen rennen ze in zijwaartse gang naar hun hol en wachten daar of we dichterbij komen. Even verderop doen zwarte gieren zich te goed aan de resten van een vis van meer dan een meter lengte. Er is niet veel meer van over dan de harde kop , de graat en de staartvin. Bruine pelikanen kijken uit de boomtoppen over zee uit, scheren over de branding en duiken naar vis.

Waar het strand overgaat in rotsen rusten we uit en versterken de inwendige mens. We genieten van de rust en van alles wat we zien en horen.

Na enige tijd gaan we dezelfde route over het strand weer terug. Doordat er een zeewindje staat valt de hitte nog wel mee. Even na het middag uur zijn we weer bij de schroei hete weg naar het hotel. Van dat laatste stukje komen we bezweet aan en gaan dus gelijk douchen. Daarna heerlijk een uurtje siësta op het bed. Het is tijd om de vanochtend gekochte broodjes te eten. Dat doen we op ons terras en gaan vervolgens bij het zwembad zitten lezen.

We hebben zin in een ijsje en lopen naar restaurant El Ancra om daar op het strand in de schaduw van een palmboom te genieten De wind van zee maakt het daar erg aangenaam.

Terug bij het hotel maken we onze koffers weer klaar voor het  vertrek van morgenochtend. We vinden het prima dat we dan de hitte weer verlaten.