Lieve Els

In de kerk te Rheden 25 januari 2008

Lieve Els, dat is het zinnetje dat we als onderwerp gebruikten om elkaar per email te informeren over de situatie van Els. Deze simpele woorden weerspiegelen de algemene gevoelens van de leden van de vriendenkring van Oud-Geuzen, waarvan Els prominent lid was. We probeerden met Els mee te leven en ons steeds voor te stellen wat ze in de afgelopen twee maanden heeft moeten meemaken. De ziekte van Eveline, de constatering van haar eigen ziekte, de mogelijke scenario’s voor het ziekteverloop, het falen van de chemotherapie, het uitzichtloze moment…, de zorgen om Henk en de kinderen en de boosheid dat dit nou juist jou moest overkomen.

Lieve Els, je zal een jaar of vijftien zijn geweest toen we elkaar voor het eerst ontmoetten. Jij was assistente van Wensink Jr, de dansleraar bij het bij Arnhemmers bekende gelijknamige dansinstituut. Je zwierde uitdagend in de armen van heer Wensink, veelal gekleed in fel gekleurde zwoele danskledij. Wij stonden er als schuchtere jongens bij en waren onder de indruk van je flamboyante charme.  Als je vervolgens met een van ons de pas geleerde danspassen in de praktijk moest brengen nam je de lead. Wij gaven ons volledig aan jou over en hadden het gevoel dat dansen eigenlijk helemaal niet moeilijk is. Els had de gave om mensen voor zich te winnen en te enthousiasmeren.

Lieve Els, een paar jaar later zag ik je terug als welpenleidster bij de horde van de padvindersgroep de Geuzen in Arnhem. Samen met Lien Duisterwinkel, Nienke de Heer, Han Scheffers en Annette Noor vormde je een enthousiast team waarbij naast het serieuze deel ook veel en hartelijk werd gelachen. Een vrolijke Els met een inspirerende lach. Het was ook de periode dat je Henk leerde kennen en daar korte tijd later mee trouwde.

Lieve Els, je doorzettingsvermogen en overtuigingskracht kan ik me nog goed herinneren. Het was tijdens een boottochtje met jou, broer Hans, schoonzus Joke en Henk. Hans had een prachtig kajuitzeiljacht en liet ons de mooie omgeving van Muggebeet en Giethoorn zien. Het was een mooie dag en Els had toen al meer oog voor de zon dan voor het varen. Op een gegeven moment zag Els een idyllisch plekje om met de boot voor anker te gaan. Ze riep naar Hans, daar ..daar bij die rietpluimen daar moeten we gaan liggen. Het was even stil bij Hans want op de kaart was het water als paars aangegeven hetgeen zoiets betekent als weinig diepte. De overtuigingskracht van Els was zo groot dat Hans z’n roer omgooide en op het eiland afstevende. De pret was echter van korte duur want het schip zat in no time muurvast in de modder. Het heeft een hele middag geduurd eer de boot los kwam.

Lieve Els, we zagen elkaar een lange tijd wat minder vanwege de opgroeiende kinderen,

Dat veranderde nadat je met Tim Krooneman en Jan Prenger had deelgenomen aan de Wereldjamboree 1995. Je kreeg de smaak te pakken en zette je daarna vol enthousiasme in om de reünie ter gelegenheid van het vijftigjarig bestaan van padvindersgroep de Geuzen tot een succes te maken. We ontmoetten elkaar toen weer na zoveel jaren. Velen hadden na afloop het gevoel dat we deze hernieuwde vriendschap zouden moeten behouden. Er werd afgesproken dat we een eigen reünie zouden houden. Dankzij jouw organisatietalent werd kort hierna ook daadwerkelijk de eerste bijeenkomst in Loenen gehouden. Het was zo’n succes dat besloten werd om deze jaarlijks te herhalen. Dat is nu al zo sinds 1996.

Lieve Els, afgelopen september had Henk de reünie georganiseerd samen met Willem de Heer en Roland van der Horst . Zoals vanouds een grandioze reünie. Wat opviel was dat Toon van Essen, een van de meest trouwe reüniegangers, ontbrak. Dit was niet normaal. Enige tijd later  bleek dat Toon, kort daarna, na een kort ziekbed was overleden. Een schok voor iedereen vol met zelfverwijt. Op zijn afscheid mocht niet worden gesproken. Els heeft zich over dit alles erg druk gemaakt. Niemand binnen onze vriendenkring mocht ongemerkt overlijden. Bij het laatste afscheid moet er ruimte zijn om de goede momenten te memoreren en die heeft ieder mens.

Lieve Els, we hebben je gevoelens ter harte genomen.

Beste Henk, je vrienden en vriendinnen wensen jou, Edmee, Eveline, Jort en jouw verdere familieleden alle sterkte toe bij het verwerken van dit grote verlies. 

Lieve Els, we beloven je dat zolang de reünie zal worden gehouden, we even bij jou stil zullen staan om te gedenken wat voor een pracht vrouw je was, je intelligentie, je liefde voor mensen en wat je voor ons allemaal hebt betekend. We zullen dat doen door een toast uit te brengen op jou, op de manier zoals jij dat wilt……..met champagne.

                                                                                                                                                       Rob Hankel