Bij het einde van zijn spoor . . .

Toen ik zaterdagmorgen het bericht van Huib zijn onverwachte overlijden kreeg, overheerste ongeloof. In de dagen en nachten daarna kwamen steeds weer gedachten bij me naar boven over de periode waarin we samen veel optrokken. In ging op zoek naar de foto's uit onze jonge jaren, naar mooie herinneringen aan hem.

Het was 1949, we waren beiden net acht jaar, toen we elkaar voor het eerst zagen in een kelder van het gebombardeerde Diaconessenziekenhuis in Arnhem. We waren lid geworden van de welpenhorde van de padvindersgroep De Geuzen. Tijdens onze welpentijd hielpen onze vaders mee met de bouw van een eigen groepshuis, dat medio 1952 werd geopend. Wij werden te oud voor de welpen en "vlogen over", zoals dat werd genoemd, naar de verkenners

Ons eerste verkennerskamp was in Giethoorn. We waren nog  te jong om die afstand te fietsen en gingen deels per bus (fietsen op het dak van de bus) Met punters  zeilden we op het Bovenwiede, waar het water toen nog zo schoon en helder was dat je alles op de bodem kon zien liggen. Misschien is toen Huibs voorliefde voor het zeilen ontstaan.

Vijf jaar later was er weer een kamp in Giethoorn. Huib was niet mee. Achteraf bleek dat dit kamp voor hem van belang te zijn geweest. Wat was het geval?

De groepsleider van De Geuzen hield met zijn gezin vakantie in een zomerhuisje aan het Bovenwiede. Met alle verkenners gingen we daar een middag op bezoek. In het naastgelegen huisje verbleef nog een gezin uit Arnhem: de familie de Jong. Enkele van hun kinderen, waaronder Nienke, kwamen even kijken wat die jongens daar bij de buren deden. Die zelfde avond kwam Nienke naar het kampterrein.

We zijn beide inmiddels patrouilleleider geworden. Na de vakantie treedt Nienke toe tot de leiding van de welpen. De gezamenlijke leidsters en leiders vinden we dat de groep qua padvindersstijl én activiteiten moet verbeteren. De leiders  zouden een leiderscursus moeten gaan volgen. Huib en ik doen dat ook, evenals drie anderen.

Als een vorm van teambuilding wordt het overleg van alle leiders en leidster, de groepsraad,  thuis bij onze nieuwe groepsvoorzitter, Jaap en Lien Duisterwinkel, in Zevenaar gehouden. We blijven daar soms met z'n allen eten en een enkele keer slapen. Dikke pret!

Ondanks zijn studie in Amsterdam lukt het Huib om bijna iedere zaterdagmiddag in Arnhem actief mee te doen als leider bij de verkenners. We bedenken activiteiten waarmee we de verkenners  kunnen boeien én wat leren. Natuurlijk loopt ook Huib, zowel zomers als 's winters, in een correct uniform: baret, khaki shirt, opgerolde mouwen, groepsdas om, korte corduroy broek met padvindersriem en lange beige kousen met omslag.

We zijn 19 jaar als de gezamenlijke leiders besluiten dat de groep De Geuzen uitgebreid moet worden met een voortrekkersstam, de “Wontolla stam”. Samen met drie andere knapen worden Huib en ik de eerste voortrekkers van deze, nog steeds bestaande, stam.

Een jaar laten leidden we met z'n tweeën het verkenners-zomerkamp  in Ommen. We dragen inmiddels het teken van de gevolgde leiderscursus op onze groepsdas. De beheerder van Gilwell Ada’s Hoeve, beoordeelt ons kamp volgens de normen van de Kampeerstandaard. We voldoen er aan en zijn daarna zo trots als een pauw! De eerste keer dat De Geuzen dit certificaat behalen.

In 1962 houden we ons zomerkamp in Overasselt. Huib was inmiddels de bezitter geworden van een grote tweedehands auto. Het was ook de tijd dat hij verliefd is geworden op Nienke. Dat leidde ertoe dat hij tijdens dat kamp enkele keren 's avonds graag naar Arnhem wilde. Ik veronderstelde dat hij dan aan het eind van de avond weer terug zou zijn, maar dat bleek een misrekening.

Het gaat erg goed met onze verkennerstroep, we hebben al 37 verkenners. Eigenlijk te veel. Daarom wordt besloten om na de vakantie van 1962 de troep te splitsen. Huib wordt hopman van de seniortroep en ik die van de juniortroep.

Na het afronden van zijn studie neemt Huib afscheid van zijn seniorverkenners . Onze wegen scheiden zich. Nadien horen we soms nog wat van elkaar via zijn broer Willem en Bep Dormits of ontmoetten elkaar op een Geuzen-reünie .

Vrijdag 14 november 2014 was ik aanwezig bij de crematieplechtigheid in Diepenveen. De kist was, op Huib zijn verzoek, door de buren uit huis gedragen. De Deventer Jazzband, waarin Huib al 25 jaar contrabas speelde, was met 20 man aanwezig in de aula en verzorgde de muziek. Willem sprak een in memorie uit. Verder spraken Huibs dochter Ilja en een lid van de jazzband. Namens de Oud-Geuzen sprak Han Scheffers.