Zwolle, 9 oktober 2007, de dag na de crematie.
Ach Toon,
Wat is het al lang
geleden dat onze nog jonge levenswegen bij padvindersgroep De Geuzen
bijeenkwamen. Het zal omstreeks 1950 zijn geweest. In die tijd kwamen we ‘s
zaterdagsmiddags als welp bijeen op een openplek in het bos in Zypendaal.
Jij was wat ouder en ging daarom eerder naar de verkenners. Ik volgde enige
tijd later.
Onze beide vaders
hebben zich in die jaren, samen met enkele anderen, met hart en ziel ingezet
om het troephuis “De Rotsblokken” op Heijenoord te realiseren. Wij moesten
soms komen helpen om stenen te bikken.
Op dezelfde dag, 14
maart 1953, zijn we op het voorterrein van het troephuis als verkenner
geďnstalleerd. We zaten niet in dezelfde patrouille. Iedere verkenner
ontwikkelde zijn talenten op zijn eigen wijze. Er waren hele slimme jongens,
maar daar hoorden wij niet bij. Wat hebben we samen in die opbouwfase van de
groep hele leuke activiteiten beleefd.
Toen we 16 á 17 jaar
waren kwamen we bij de verkennersleiding. Jouw affiniteit lag meer in het
beheren van het materiaal, de mijne in het bedenken van activiteiten.
Pinksteren 1957 zijn we samen met Piet van Rijn, die toen hopman was, op
kampverkenning in Etenaken geweest. Jij had toen al een Solex, Pieter een
Kaptein Mobilette en ik een fiets zonder versnellingen. Zaterdags 167 km
heen, zondags daar rondkijken, maandags 167 km terug. Dinsdags ging jij weer
aan het werk en ik naar school.
Ach Toon, wat zijn de tijden veranderd!
In mei 1960 waren we
mede-oprichters van de Wontollastam; we werden geďnstalleerd als
voortrekker. Jij bent daar meer bij betrokken geraakt dan ik. Daarnaast
beheerde je het kampeermateriaal van de groep. Je deed dat zo nauwgezet dat
het me soms erg veel moeite kostte om tenten mee te krijgen.
In die jaren hielden
we de groepsraden bij Jaap en Lien Duisterwinkel in Zevenaar thuis. We
gingen er heen met de trein!
Ach Toon, wat hebben we toen veel gelachen!
Jij werd gevraagd om
als assistent welpenleider te gaan helpen bij een nieuw op te richten
welpenhorde in Presikhaaf. Je was altijd bereid om te helpen en zei ja. Je
ontmoette Frieda, jullie werden verliefd en trouwden. Ik weet het niet
zeker, maar op jullie trouwdag zullen er zeker welpen aanwezig zijn geweest.
Je stak erg veel
tijd in de horde. Wij hadden de indruk dat het soms ten koste van de
thuissituatie ging. Uiteindelijk werd je Akela van deze horde.
De accommodatie, een
lokaaltje op de zolder van een school was niet ideaal. De groep besloot een
groepshuis in Presikaaf te bouwen aan de Voetiuslaan. Bij de afwerking van
het gebouw, het is dan 1973, was jij intensief betrokken. Je wilde het prima
in orde hebben.
Ach Toon, wat heb je veel tijd in De Geuzen gestoken!
Mede daarom was het
31 jarig bestaan van de groep een goede gelegenheid om jou het Zilveren
Waarderingsteken van Scouting Nederland toe te kennen. Ik mocht het je in
januari 1977 opspelden in “Het Voetspoor”.
Onze wegen groeiden
uit elkaar vanwege mijn verhuizing naar Zwolle. Toch waren er nadien nog
regelmatig gelegenheden waarbij we elkaar weer ontmoetten.
Voor het 50 jarig
bestaan van De Geuzen in 1996 hebben we geprobeerd zoveel mogelijk
historisch materiaal van De Geuzen te verzamelen. We wilden het nadien
verder ordenen en archiveren. Je had het altijd zo druk dat een afspraak
maken daarover niet lukte.
Wat wel lukte is dat
sindsdien een groep oud-Geuzen jaarlijks bijeenkwam. Jij en ik maakten ook
deel uit van die groep. Je was erbij toen we ons oud lid Max Nathans,
woonachtig in Israel, in 2002 weer ontmoetten.
Ach Toon, wat hebben we veel herinneringen opgehaald!
Totdat ik plotseling
via het netwerk van oud-Geuzen te horen kreeg dat je was overleden. Ongeloof
overheerste. Nog maar 68 jaar was je.
Gisteren waren we
erbij, 15 oud-Geuzen, om afscheid van je te nemen. Herinneringen aan een
goed mens blijven achter in onze gedachten
Ach Toon, we zullen je missen.
Tim Krooneman
