Dag 1

Omhoog

 

Dag 1: Amsterdam - Antalya

 

waterval Antalya

Zoals dat veelal bij chartervluchten gaat, je moet op een onmogelijke tijd op Schiphol zijn: 4 uur in de morgen! Zie maar hoe je daar komt. Ditmaal was onze schoonzoon bereid met ons mee te rijden en de auto mee terug te nemen.  

Transavia.jpg (58757 bytes)Even na zessen verlaat de Boeing 737-800 van Transavia met 184 passagiers het platform voor de vlucht naar Antalya in Turkeije. Om 10.25 uur (het in Nederland dan één uur voeger) landen we in een zonnig Antalya, gelegen in het zuiden van Turkije aan de Middellandsezee.  

Eerst een visum voor 10€ kopen, langs de douane om een stempel te halen en dan op de koffers wachten. Daar zijn ze! Naar buiten en eens even kijken of we buiten, net zoals op onze vorige reizen met SRC-Cultuurvacanties, iemand met een bordje SRC zien. Wel iemand met een OAD bordje; dan maar aan deze man vragen of hij weet waar we moeten zijn. Hij verwijst ons naar een OAD-balie waar ook een klein bordje SRC blijkt te staan. We worden doorverwezen naar bus nummer 6. Daar staat hij en de reisleider staat erbij met een checklijst in zijn hand. Onze groep blijkt uit maar 14 personen te bestaan en daarom is de bus ook van een kleiner formaat dan gewoonlijk. We vertrekken met maar 12 personen naar het hotel, want twee personen hebben het vliegtuig op Schiphol gemist! Het zal je maar overkomen!

Bus bij vliegveld.jpg (79868 bytes)De banken in de bus staan wat dicht op elkaar, maar toegezegd wordt dat er twee banken uit gehaald zullen worden zodat iedereen meer beenruimte krijgt. De koffers worden achter de laatste rij stoelen en op de achterbank gestapeld. Om kwart voor twaalf zijn we bij hotel Baymurat in de wijk Lara van Antalya. Alleen een weg en een parkje scheiden ons van de rotskust die uit zee oprijst.

Eerst de koffers naar de kamer brengen en dan om 12.15 uur in de eetzaal bijeenkomen voor een welkomstpraatje. We treffen het: onze kamer heeft uitzicht op zee maar helaas geen balkon.

Bij het voorstellen krijgen we een oranje welkomstdrankje. Onze reisleider heet Bülent en komt uit en woont in uit Turkije. Hij spreekt uitstekend Nederlands, wat naar later blijkt zijn oorzaak vindt in een studie Commerciële Economie die hij in Eindhoven gevolgd heeft. Meer horen we niet over hem.

We betalen de bijkomende kosten voor excursies van 60€ pp aan Bülent. Hij stelt voor om onderweg ook gezamenlijk te lunchen, want lunchen op eigen gelegenheid blijkt in de praktijk niet uitvoerbaar. Extra kosten 40€ pp. voor 5 dagen. Iedereen stemt hiermee in. De twee ontbrekende dames zullen proberen op eigen gelegenheid zo spoedig mogelijk naar Antalya te komen. Omdat onze bus niet beschikbaar is, moeten we de rest van de dag ons zelf zien te vermaken. Lopen naar het centrum is te ver, dus kunnen we het beste wat langs de kustweg lopen. 

Vanavond is om 20.00 uur het diner. Tijdens de reis zullen we altijd 5 kwartier voor vertrek gewekt worden. Morgen vertrekken we om 8.30 uur. De koers van het geld is 100€ = 185.000.000 Lhira, we zijn dus van nu af aan miljonairs! Omgerekend is 1 Miljoen Lhira 0,55 eurocent. Bülent vertrekt en wij gaan naar een Gima-supermarkt om wat Turks geld te pinnen en sap en water voor onderweg te kopen.  

We wandelen naar de watervallen die op enkele honderden meters van het hotel gelegen zijn. Op Zwembad hotel Antalya.jpg (79312 bytes) de terugweg rusten we wat op een bankje met uitzicht op zee. Het is ongewoon warm en daarom gaan we ons opfrissen in het zwembad vanhet hotel. Het water is, in tegenstelling tot de buitenlucht, koud. Toch maar even er doorzetten. De schaduw van de omliggende gebouwen valt over het zwembad en daarom besluiten we buiten het hotel een zonnig plekje te gaan zoeken.

De vermoeidheid slaat verder toe en we nestelen ons weer op een bankje in de zon. Bets en Wil van Haren komen gezellig bij ons zitten. Hen hebben we vorig jaar voor het eerst ontmoet tijdens onze reis naar Andalusië! We krijgen dorst. In het hotel drinken we met ons vieren een kop instant koffie en gaan daarna een uurtje rusten op bed. Zo’n middag van 12.30 tot 20.00 uur duurt zo wel lang.  

Het diner is in buffetvorm: soep, sallade buffet, enkele warme gerechten en een nagerecht. Aan het andere eind van de lange tafel zitten al twee Nederlandse dames te eten. Het blijken degenen te zijn die het vliegtuig gemist hadden. Henny en Annie zijn hun namen.  Bij aankomst op Schiphol bleek een van hen de koffer vergeten te zijn. Het nabrengen door een kennis verhinderde niet dat ze niet meer tijdig konden inchecken. Met een Turkse vliegmaatschappij konden ze gelukkig nog om 12.00 uur, op eigen kosten, mee naar Antalya.

Na het eten nog even buiten genoten van de heerlijke avondlucht en om 22.00 liggen wij in bed. De ramen moeten wel dicht, want de langsrijdende auto’s belemmeren het ongestoord inslapen. Dan maar de airco aan.

 

 

naar volgende dag