Touwen & Co

Omhoog

Ruim 100 jaar Touwen & Co

laatste wijziging maandag 24 november 2008

De firma Touwen is door Jentinus Touwen opgericht in 1885 te Meppel als een handels- en winkelbedrijf­je in turf, steenkool en wat teerproducten .

In 1909 werd zijn oudste zoon, Klaas Touwen, bij het bedrijf betrokken en werd de firmanaam veranderd in “Touwen & Co”. De handel liep voorspoedig. De zaak breidde zich steeds verder uit wat te danken was aan de energie en werkkracht van de heer K.  Touwen. De handel in teerproducten nam zo'n vlucht dat deze de brandstoffenhandel overvleugelde. Na de mobilisatie in 1914 ging de groothandel in steenkolen geheel verloren aangezien K. Touwen geen akkoord kon treffen met de mijnen om deze handel productief door te kunnen zetten. Het winkeldeel werd aan de kant gedaan en de firma kreeg steeds meer het karakter van een groothandel. In 1915 was het bedrijf gevestigd aan de Heerengracht 43 te Meppel. De zakelijke contacten en de afnemers zaten inmiddels over het hele land verspreid en dat maakte het noodzakelijk te verhuizen naar een centraal gelegen plaats in het land in verband met de aan- en afvoer van de producten.

In 1921 werd de brandstoffenafdeling verkocht en de teerafdeling naar Amsterdam verplaatst. Het was gelukt om daar een geschikt pand te vinden, men kon een bedrijfspand aan de Westzaanstraat huren. Touwen & Co werd omgezet in een N.V. met de benoeming van de heren Bos en Rijkeboer als directeuren. Al gauw bleek het aangekochte pand te klein was en werd een terrein met loodsen aan de Vierwindenstraat 17 (Realeneiland) omstreeks 1925 gekocht. 

Jentinus trekt zich in 1928 terug uit de zaak en wordt commissaris. Op 5 augustus 1932 presideert hij voor de laatste maal de jaarlijkse aandeelhoudersvergadering. Op 11 april 1933 wordt hem eervol ontslag verleend. Zijn zoon Lourens, directeur-eigenaar van de Stichtse Steenhandel te Utrecht, volgt hem als commissaris op.

Na de bevrijding van de Tweede Wereld Oorlog heeft de heer Touwen op het Prinseneiland Pakhuis Riga en de naastgelegen loods gekocht. Roelof Touwen, zoon van Laurens, treedt in 1950 toe tot de N.V. Touwen & Co en wordt in 1963 benoemd tot adjunct-directeur. In 1953 werd het aangrenzende antieke en zeer verwaarloosde pand “De dry gekroonde haringen” tijdens een veiling gekocht. Na een ingrijpende restauratie, met steun van Monumentenzorg,  kon het in 1955 als kantoorpand in gebruik worden genomen. Voor die tijd waren de kantoren onder de bedrijfswoning gevestigd, nu kon deze ruimte benut worden als kantine en kleedruimte voor het productie- en terreinpersoneel.

In 1960 wordt besloten dat de bestaande loodsen op het zgn. "Touwenterrein" moeten worden vervangen door nieuwbouw. Het woonhuis, de Poort die toegang gaf tot de Vierwindenstraat en het stenen magazijn bleven staan. De houten loodsen worden gesloopt, hier kwam een moderne productieloods voor in de plaats. In 1965 treedt Niek Touwen, ook een zoon van Lourens Touwen, in  dienst  als bedrijfsleider. Lourens Touwen overlijdt in maart 1966.

In 1969 werden de familie aandelen verkocht aan Bonda-Provini, een groot Amerikaans concern en werd de N.V. een B.V. Eind zestigerjaren wordt het steeds drukker en de vraag naar producten neemt toe. De locatie aan de Realengracht blijkt dan te klein te zijn door de toenemende vraag. Men besluit het magazijn over te brengen naar het Prinseneiland. Een groot deel van het pakhuis Justina Caterina kan gehuurd worden.  Tegenover pakhuis Justina Caterina lag een onbebouwde strook langs het water, en deze strook heeft nog enige jaren als opslag gediend. 

Niek Touwen wordt in 1983 aangesteld als technisch adjunct-directeur waarbij hij verantwoordelijk is voor de inkoop, ontwikkeling, productie en expeditie. In 1984 is de firma Touwen & Co door de gemeente Amsterdam uitgekocht en verhuist naar Zaandam (in de voormalige beschuitfabriek Hille). In 1989 gaat het bedrijf over naar Engelse Tar-Mac, één van de grootste bouwondernemingen in dat land. 

In de loop der jaren ontwikkelde en vervaardigde Touwen & Co BV verfproducten met de merknaam TENCO.